Καλημέρα κι από μένα (για να μη γκρινιάζεις, Φλώρα). Ας πω κι εγώ κάτι για την ιστορία. Στον Ευριπίδη δεν αποδίδεται το "όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν"; (σε κάποιο σπάραγμα μου φαίνεται)
Ο ιδανικός δάσκαλοςείναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές τουγέφυρες.
- Κύριε, αυτό που έκαναν στο Αρκάδι δε μοιάζει με αυτό που έγινε στην Αμερική; Γιατί δεν τους λέγαν τρομοκράτες;
-Κύριε, σας είδα στην πορεία για τον Οτζαλάν! Τι ψάχνατε εσείς εκεί, ένας σοβαρός άνθρωπος που ασχολείται με την Ιστορία; Καθηγητής (με περιπαικτική διάθεση): - Μόνο να τη μελετούμε, δηλαδή; Όχι και να τη δημιουργούμε; Μαθητής (με την ίδια διάθεση, έχοντας εννοήσει): -Όλο κουραστικές ιδέες είστε, κύριε: μια μελέτη, μια πορεία, κουράζομαι που τα σκέφτομαι!...
2 σχόλια:
Μου άρεσε που το σκέφτηκες. Πώς θα την αποκτήσουμε τη μάθηση εμείς κι οι μαθητές μας;
Όλβιος, φίλε μου...
Συμφωνώ με τον Ευριπίδη (που είναι και αγαπημένος μου, πρέπει να ομολογήσω)...
Δημοσίευση σχολίου