Μια ματιά

Απαντώντας σε κάποιο σχόλιο της Φλώρας, σκέφτηκα το 1929 των ΗΠΑ και τη Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε.
Στο νου μου στριφογύριζε η φωτογραφία της μάνας που αντάλλαξε τα λάστιχα του οχήματός της της με φαγητό, λίγα λεπτά προτού την φωτογραφίσει η Δωροθέα Λάνγκε. Τη βρήκα στο διαδίκτυο, με ένα μεταγενέστερο σχόλιο της φωτογράφου. Το παραθέτω:

"I saw and approached the hungry and desperate mother, as if drawn by a magnet. I do not remember how I explained my presence or my camera to her, but I do remember she asked me no questions. I made five exposures, working closer and closer from the same direction. I did not ask her name or her history. She told me her age, that she was thirty-two. She said that they had been living on frozen vegetables from the surrounding fields, and birds that the children killed. She had just sold the tires from her car to buy food. There she sat in that lean- to tent with her children huddled around her, and seemed to know that my pictures might help her, and so she helped me. There was a sort of equality about it. (From: Popular Photography, Feb. 1960)."



Δείτε και τον λιτό ιστοτόπο απ'όπου βρήκα το κείμενο της Λάνγκε: A Photo Essay of the Great Depression.


Πώς θα μπορούσα να εντάξω αυτές τις μαρτυρίες στο μάθημα; Τι θα ζητούσα από τα παιδιά να ερευνήσουν; Τι θα τους ζητούσα να σκεφτούν, να συζητήσουν μεταξύ τους και να γράψουν; Πώς θα τους οδηγούσα να παρατηρήσουν και να κατανοήσουν το σχόλιο της Λάνγκε (λεκτικό και μη); Πώς θα συμπλήρωνα με άλλες μαρτυρίες από άλλες οπτικές γωνίες;