Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Πρόταση για ομιλίες

Kαλημέρα συνάδελφοι.




Σκέφτηκα να μεταφέρω την 'εμπειρία της εβδομάδας' μου, μια που στην προηγούμενή μου 'γκρίνια' επέμενα να ανοίξουν τα παράθυρα των σχολείων για να μπει η γνώση μέσα. Μιλώντας για φορείς που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με τα σχολεία θα ήθελα να αναφέρω τα κατά τόπους Κέντρα Πρόληψης Κατά των Ναρκωτικών, ή τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας των δήμων. Οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι που στελεχώνουν τις υπηρεσίες αυτές είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν με ομιλίες, με τη δημιουργία σχολών γονέων ή ομάδων για εφήβους όλο το πακέτο 'σχολείο -σπίτι', μια που οι επιρροές του σπιτιου μεταφέρονται στο σχολείο και τανάπαλιν. Η διοργάνωση αυτών των ομιλιών έχει σχεδόν μηδενικό κόστος και δεν απαιτεί παρά μόνο επικοινωνία του διευθυντή -αφού βεβαια ο καθηγητής εισηγηθεί για τη χρησιμοτητα αυτών των ομιλιών.


Με τις ομιλίες ή τις ομάδες αυτές οι γονείς, οι καθηγητές και οι μαθητές μαθαίνουν να επικοινωνούν, να σέβονται, να λύνουν τα προβλήματά τους σωστά. Εστιάζοντας στον εαυτό τους, μαθαίνουν να εστιάζουν σωστά στην πραγματικότητα. Και ταυτοχρόνως δουλεύεται η κοινωνικοποίηση -λέξη κλειδί για γονείς, μαθητές και δασκάλους. Το Εσπερινό Γενικό Λύκειο Ρεθύμνου όπου εργάζομαι φέτος, έχει προχωρήσει σ' αυτή την κίνηση και περιμένουμε τα αποτελέσματά της.


Ένα από τα εξαιρετικά βιβλία για την εκπαίδευση είναι ο Αποτελεσματικός Δάσκαλος του Τόμας Γκόρντον, εκδόσεις Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γειτονα. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησαν και ο Αποτελεσματικός Γονέας και ο Αποτελεσματικός Ηγέτης, που σήμερα δεν κυκλοφορούν, αλλά σίγουρα υπάρχουν σε ενημερωμένες δανειστικές βιβλιοθήκες.



Η Φλόρα μου έστειλε ένα υπέροχο βιντεάκι με έναν εξαιρετικό φιλόλογο που με βιωματικό τρόπο έκανε ένα πρότυπο μάθημα. Το ερώτημα για μας που θέλουμε να τον μιμηθούμε είναι το εξής: Με ένα σχολείο όπου ο καθηγητής είναι περιπλανώμενος Ιουδαίος, όπου ψυχολογικά η αίθουσα 'ανήκει' στους μαθητές κι όχι στους καθηγητές, με ένα υπουργείο που στοιβάζει τα παιδιά 20 και 30 σε κάθε αίθουσα, ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΝ; Τι μπορούμε να κάνουμε για να ανήκει η αίθουσα στον καθηγητή με σκοπό να τη διαμορφώσει κατάλληλα ώστε η πρόσληψη της γνώσης να γίνεται πιο σωστά και η δουλειά του να έχει αποτέλεσμα; Θεωρώ ουσιαστικότατο αυτό το ζήτημα. Πώς μπορούμε να κινηθούμε; Και μια και είχαμε πρόσφατα εκλογές: Δεν είναι ένα μείζον θέμα αυτό για να το κυνηγήσουμε τώρα που κάποιοι από εμάς ανέλαβαν τον θώκο;

Αυτά από το Ρέθυμνο προς το παρόν.



Στέλλα...

6 σχόλια:

Flora είπε...

Στέλλα,

το βιβλίο που προτείνεις θα ψάξω να το βρω...
Ως προς το θέμα της αίθουσας του καθηγητή που θέτεις... δεν βλέπω πολύ φως. Υπάρχουν σχολεία (κάποια ελάχιστα) που το έχουν επιτύχει... Στα υπόλοιπα... φαίνεται αδιανόητο... τη στιγμή που καλά καλά δεν έχουμε αίθουσες για τους μαθητές...
Όσο για τη διδασκαλία του Άγγλου καθηγητή στο βιντεάκι που σας έστειλα... ειλικρινά αισιοδοξώ πως μπορεί να γίνει και στο ελληνικό σχολείο. Γιαυτό το έστειλα άλλωστε.
Πες με ονειροπόλα ή ανεδαφική... Νομίζω ότι όλα γίνονται (στο μέτρο φυσικά του εφικτού - δεν θα κτίσουμε σχολεία νέα)...

Φιλιά,
την καλημέρα μου και σε σένα και στο όμορφο νησί σου!!!

Το σκοτάδι δεν θα σκεπάσει το φως είπε...

Φλώρα, γιατί δε γίνονται αίθουσες μαθημάτων/καθηγητών αντί να είναι αίθουσες τμημάτων; Τα σχολεία ΣΕΠΕ που ανέφερε κατά τη συζήτηση της εισήγησής του ο Πασσιάς, έτσι διέτασσαν τις αίθουσες. Στο Γυμνάσιο Κιλκίς, απ' όπου η Σοφία Καραλαζάρου που είναι στο ΔΣΚ, έτσι είναι οι αίθουσες, ενώ η Σοφία θα ήθελε να τις αλλάξει.
Το βιντεάκι ήταν ωραίο και από την άποψη ότι μας επέτρεπε να αντιληφθούμε περιποιημένο και φιλικό περιβάλλον και ίσως πολιτισμένες σχέσεις μεταξύ μαθητών (ή λες αυτό να ήταν στημένο για τις ανάγκες της βιντεοσκόπησης;). Καλή η τεχνική της δασκάλας, θα μπορούσε να την επιτύχει κανείς και εδώ, αν και με δυσκολίες, και συνδεδεμένη απολύτως με το πρόγραμμα προετοιμασίας για τις εξετάσεις. Στην Ελλάδα είδαμε την αμοιβαία αξιολόγηση μαθητών με βάση δεδομένα από τον καθηγητή ή με συμφωνημένα μεταξύ μαθητών και καθηγητή κριτήρια, ήδη το 2000 με την τότε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη, την οποία στήριζε παιδαγωγικά ο Κασωτάκης και το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας. Στα Λύκεια, όσα δεν είναι πολύ αποφασιστικά με την καθαριότητα διά της εκκαθαρίσεως όσων "περιττεύουν" ίσως να έχει σωθεί σχετικό εγχειρίδιο καθηγητών, όπου αναλύονται οι σκοποί, γίνεται η σύνδεση με θεωρίες οργάνωσης σχολείου και με θεωρίες μάθησης, και παρατίθενται παραδείγματα.
Το ίδιο συνέβη και με την αυταξιολόγηση. Και εδώ υπάρχει οδηγός με παραδείγματα για τον εκπαιδευτικό.
Στα δικά μας Γυμνάσια θα μπορούσαν να δοκιμαστούν πολλά και αξιολογότερα ακόμη πράγματα, όπως π.χ. η μεθοδική ενασχόληση με τις οπτικές γωνίες, που συνδέεται με μια ιστροιογραφική σχολή και με μια αντίληψη για την ειδική διδακτική της Ιστορίας (βλ. και εδώ: http://www.coe.int/t/e/cultural_co-operation/education/history_teaching/European_Dimension/index.asp#TopOfPage).
Τι λες; το ξεκινάμε;

Flora είπε...

Δημήτρη,

μπήκα στο λινκ που έδωσες: http://www.coe.int/t/e/cultural_co-operation/education/history_teaching/
και εκτύπωσα το Multiperspectivity in history teaching: a guide for teachers.
Τώρα δεν προλαβαίνω να το διαβάσω. Μέσα στην εβδομάδα πιστεύω να το έχω διαβάσει, ώστε να σου απαντήσω. Σαφώς, φαίνεται πολύ ενδιαφέρον!
Σε ευχαριστώ!

Flora είπε...

Α... Δημήτρη,

προτείνεις οι αίθουσες τμημάτων να μετατραπούν σε αίθουσες μαθημάτων. Αυτό είναι καλή ιδέα, αν υπάρχει χώρος στο σχολείο για ντουλαπάκια μαθητών, αν υπάρχουν τα χρήματα να φτιαχτούν αυτά τα ντουλάπια και αν οι αίθουσες τμημάτων είναι ίδιες (π.χ. εμείς έχουμε άλλες μεγάλες, άλλες μικρές και ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών τοποθετούμε τα τμήματα στις τάξεις). Επίσης, λόγω συστέγασης με το 4ο Λύκειο, κάθε χρόνο δεν ξέρουμε ακριβώς πόσες αίθουσες θα έχουμε. Για παράδειγμα φέτος την αίθουσα καλλιτεχνικών που είχαμε πέρυσι, μας την πήρε το Λύκειο και αναγκαστήκαμε να βάλουμε ένα τμήμα μέσα σε μία ελάχιστη αίθουσα όπου χωράνε μόνο 16 παιδιά... Άστα... είναι λίγο μύλος η κατάσταση με το κτιριακό. Σκέψου ότι τα τμήματα της Α΄ τάξης είναι στην αυλή σε προκάτ αίθουσες... Καταλαβαίνεις τι μάθημα γίνεται εκεί... Φωνές απέξω, μπαλιές στα τζάμια και στις πόρτες... Ποιος καθηγητής θα δεχόταν να έχει μόνιμα μία από αυτές τις αίθουσες;
Μπλεγμένο το ζήτημα, σου λέω... άστα!

Το σκοτάδι δεν θα σκεπάσει το φως είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Το σκοτάδι δεν θα σκεπάσει το φως είπε...

Συστήνω καινοτόμο σχέδιο "Η ταυτότητα του σχολείου μας" που αρχίσαμε να συζητάμε στο τραπέζι του Ευγενίδειου με συναδέλφους από το Αιάντειο Σαλαμίνας και το 7ο Αθήνας. Στόχος η ενεργός εμπλοκή και στήριξη του σχολείου από την τοπική κοινότητα. Οι συνάδελφοι από το 7ο είπαν ότι θα το στρώσουν και θα το αναπτύξουν.

Άπειρα τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε -- προτεραιότητες μας χρειάζονται, μην αναλωθούμε εις μάτην σε όλα, αλλά γι'αυτό θα το θέλαμε ένα δίκτυο! Σκέψου και αυτό που συμβουλεύει η Χατζηχρήστου "όλοι χρειαζόμαστε χρόνο..."


Το Multiperspectivity in history teaching: a guide for teachers (http://www.coe.int/t/e/cultural_co-operation/education/history_teaching/)
το μετέφρασα για τις εκδόσεις Ξιφαρά, ελπίζω ότι τα οικονομικά του θα του επιτρέψουν να το εκτυπώσει στο προσεχές μέλλον :-)

δκ